Joris is een vegetariër. Maar ja. Niemand is perfect.
Er is alleen nòg iets met hem aan de hand.
Joris drinkt geen alcohol. Geen druppel.
Joris is geen ex-alcoholist. Joris is ook geen Moslim, zoals zijn naam al deed vermoeden. Joris drinkt gewoon niet. En dat vind ik kut.
Met een dubbele tong een halve kip naar binnen schuiven als je nieuwe vlam een zakje Chinese roerbakgroenten en een groene thee nuttigt, is namelijk niet zo heel tof. Ik voelt me al snel ‘lomp’. Als vrouw. Op een tweede date.
Maar ik zette door. Joris was zo grappig. En Joris stak zijn alcoholvrije drankneus niet in mijn hedonistische gedrag. Daarnaast proostte hij er, in de kroeg, vrolijk op los. Met zijn biologische appelsap.
En toen, op een avond, Joris schaamteloos nuchter zwetend op de dansvloer, zag ik het licht:
Joris is juist een echte man.
Ga maar na. Elke keer heeft hij te maken met lompe boeren die hem aankijken alsof hij schurft heeft als hij een groene thee bestelt in de kroeg. En elke keer weer legt hij geduldig uit waarom hij niet drinkt. En elke keer weer blijft hij als laatste staan. Doet hij de lichten weer aan voor hen die niet meer weten hoe dat moet.
Begrijp me niet verkeerd: Niks maakt een man sexier dan hem een eerste slokje koud bier te zien drinken terwijl hij een homp vleesch op de BBQ knalt.
Maar wat daar geváárlijk dicht bij in de buurt komt is een man die onder grote druk van zijn zuipende vrienden en zeurende vriendin hardop een groene thee bestelt.
Daarom: Mijn volgende wijntje drink ik op Joris. De liefde van mijn lever.
No comments:
Post a Comment